Cust´òpera in tre partes (Fonologia, Morfologia e Sintassi) pertocat innanti de totu sa limba sarda e custu vol. II, sa Morfologia, pertocat totu sa variabbilidade de su léssicu sardu de is noe categorias grammaticales, bistu faciapare cun s´italianu in manera essentziale in su chi faet a cunfrontare, ma prus apuntinu in su chi is duas limbas faent diferéntzia o analogia. Duncas no est una grammàtica de tradutzione (grammàtica dópia!) po prus de unu motivu: intanti ca is Sardos aus tentu e teneus un´iscola de istùdiu de s´italianu ma nosi mancat s´istùdiu normale e ordinàriu de su sardu coment´e limba de sa normalidade nosta.
In prus, ma peus, s´alfabbetizatzione italiana assurda, antididàtica, ingiusta a disvalore e iscaminamentu de su sardu, no est su normale raportu inter duos pópulos e duas limbas: s´italianu no est sa limba de is “prus acanta” ma de su domìniu ca in tempos reghentes s´Istadu Italia (naschiu su 1861, e depiat ancora fintzes «fare gl´Italiani»!) at eredau de su domíniu Savoia-Piemontesu sa Sardigna e is Sardos a «fusione perfetta» cun sa matessi e meda prus grae funtzione de domíniu chi trassinnat su sardu.
Chie no biet o no faet contu de s´istória, lìbberu de dhu fàere. Ma su sensu, bisóngiu, diritu, dovere e dignidade de sa libbertade, a diferéntzia de is animales líbberos ma no responsàbbiles, est po su cristianu a tìtulu personale e colletivu cussu de sa vida prus propriamente umana e cumpria, de inteligéntzia, sabiesa e cultura, cusciéntzia (cum scientia) e responsabbilidade.